Moe

  Ook een rechtbankverslaggever is wel eens moe. Ik ben vanochtend om 09.00 uur begonnen en moest twee grote zaken volgen (afpersingszaak a la maffia en dodelijke mishandeling uitgaansgebied). Probleem was dat beide zaken tegelijkertijd werden gehouden in twee verschillende zalen. De afpersingsgzaak is uiteindelijk rond acht uur in de avond tot een einde gekomen. Ik […]

Rechtbank moet meer lef tonen

  De rechtbank in Groningen is in mijn ogen veel te passief. Heel erg veel te bedaard. En dat is niet meer van deze tijd. Ik wens de rechtbank dan ook wat meer lef toe. Een actief geluid om de populistische teneur in de samenleving te bestrijden. En dat is keihard nodig. De heersende opinie over […]

Angst

  Zijn rechtbankverslaggevers wel eens bang? Al dat geschrijf over criminelen en al die tijd op de huid van boze nabestaanden, verongelijkte familieleden of opstandige vrienden. Altijd maar weer de boodschapper van het slechte nieuws. Gebeurt er dan nooit eens wat? Nou, nee. Eigenlijk niet. Ik heb hier en daar wel eens wat agressie meegemaakt. […]

Het dode meisje en ik

   Rechtbankverslaggevers komen vaak terecht in een wereld van leed. Slachtoffers kunnen soms erg pijnlijk verhalen over wat ze door hebben moeten maken. Die verhalen blijven je soms even bij, al is er altijd afstand. Heel soms bereikt mij de kritiek dat je als misdaadjournalist/rechtbankverslaggever leeft van het leed van anderen. De een zijn dood is de ander zijn brood. Dat […]

Te heftig

   Soms moet je even afwijken van wat je steeds maar weer doet.  Ik kwam net – 23.55 uur – ineens op het internet een blog tegen van een zo op het oog gelukkig gezin. Het blog stond hoog in de wordpress-top, vandaar. Vader, moeder en twee kinderen. Ze gingen het grote avontuur aan. Emigreren naar […]